این روش در سال 1999 در کشور استرالیا به منظور تلاش در جهت یکپارچه کردن پروتکل های تریاژ در آن کشور طراحی گردید. این روش مبتنی بر سیستمهای تریاژ START و SAVE می باشد. شامل 5 طبقه تریاژ بوده و طبقه اول در حال مرگ با برچسب سفید که دارای نبض هستند اما فاقد تنفس خودبخودی بوده که بایستی از طبقه فوت شده (برچسب سیاه ) جدا شوند تا در صورت داشتن منابع، مراقبتهای لازم برای این دسته مهیا گردد. طبقه قرمز شامل مصدومینی که نبض رادیال قابل لمس نداشته، از دستورات پیروی نکرده و یا تعداد تنفس بیش از 30 بار در دقیقه دارند.طبقه زرد مصدومینی که حرکت نمی کنند اما معیارهای طبقه قرمز، سفید و سیاه ندارند، و طبقه سیاه که با یک بار بازکردن راه هوایی فاقد تنفس هستند. در این روش از کدهای A(Alpha)،B(BRAVO)، C(CHARLIE)،D(DELTA)و E(ECHO) نیز استفاده می گردد. کاربرد این سیستم در سال 2002 مستند سازی شد، اما مانند سایر سیستمهای تریاژ هیچگونه داده هایی از دقت و تأثیر آن روی پیامدهای خاصی توسط این روش وجود ندارد.
طبقه بندی مصدومین در Homebush Triage Standard
| Homebush Triage Standard | ||
:Any of the following .Respirations more than30 breaths/min .No palpable radial pulse .Not able to follow commands | ALPHA | RED Immediate |
| Non ambulatory patients who do not meet black, white, or red criteria | BRAVO | YELLOW Urgent |
| Able to walk to a designated safe area for further assessment | CHARLIE | GREEN Non urgent |
| Dying patients: may have a pulse, but no spontaneous respirations | DELTA | WHITE Dying |
| Not breathing despite one attempt to open the airway | ECHO | BLACK Dead |
دیدگاه خود را بنویسید