دورنمای صفر اولین بار در سوئد توسط پروفسور کلاس تینگوال شروع و پایه‌گذاری و در پارلمان این کشور در اکتبر سال 1997 تصویب شد. دورنمای صفر یک برنامه عمومی است که هدف آن دستیابی به سیستمی است که در آن موارد مرگ یا صدمه جدی درنتیجه حوادث ترافیکی به صفر برسد. دورنمای صفر، یک هدف بلندمدت را بیان می‌کند و بر اساس چهارعنصر شامل اخلاق، مسئولیت، فلسفه ایمنی، و ایجاد مکانیسم برای تغییر می‌باشد. این رویکرد بر اساس یک ضرورت اخلاقی برای کاهش مرگ و آسیب جدی در سیستم حمل‌ونقل است. در دیدگاه دورنمای صفر انسان بالاترین ارزش را دارد و سیستم باید طوری طراحی شود که اگر حادثه‌ای اتفاق افتاد باعث مرگ و یا آسیب جدی او نشود. دورنمای صفر براین اصول استوار است که مرگ و آسیب‌های شدید ناشی از حوادث ترافیکی قابل‌پیشگیری می‌باشد. همچنین از اصول دیگر دورنمای صفر این است که خطاهای انسانی ناگزیر و غیرقابل‌پیش‌بینی هستند و سیستم باید طوری طراحی شود که خطاهای انسانی را پیش‌بینی کرده و درنتیجه باعث مرگ یا جراحات شدید نشود. همچنین دورنمای صفر بر تغییر روی مسئولیت ایمنی راه تأکید دارد. دورنمای صفر دیدگاه مسئولیت‌پذیری را این‌چنین بیان می‌کند که  طراحان سیستم همیشه درنهایت مسئول طراحی، مدیریت و استفاده از سیستم حمل‌ونقل جاده هستند و به همین ترتیب، آن‌ها مسئولیت سطح ایمنی کل سیستم را بر عهده‌دارند. اگر کاربران راه نتوانند به قوانین عمل کنند؛ به‌عنوان‌مثال به علت فقدان دانش، پذیرش یا توانایی و یا درصورتی‌که صدمات فردی رخ دهد، طراحان سیستم باید اقدامات بیشتری را برای جلوگیری از مرگ یا صدمات شدید انجام دهند. تمرکز اصلی این دورنما بر ارتقا و تغییر سیستم حمل‌ونقل است و اگر کشورهایی نتوانند ایمنی سیستم مانند ایمنی راه و کاربران را تغییر دهند تمام تمرکز باید بر مدیریت سرعت باشد. در این رویکرد مدیریت سرعت بسیار موردتوجه و تمرکز می‌باشد این سرعت‌ها بر پایه محدودیت تحمل بدن انسان در برابر انرژی حرکتی باشد.